January 30, 2012

Nai-sched ko na dalawang linggo nang nakalipas itong date na ito para sa shoot ng pelikulang gagawin na entry ko sana para sa Haute Auteur ng ngayong taon. Medyo handa na ang lahat, medyo.

Nagsimula yung buong plano sa pag-remake lang ng ending scene ng Kisapmata. Tapos medyo lumawig siya nung isang araw na maisip ko ang iba pang pelikula ni Mike De Leon. Tumawag ng isang kaibigan para mapaganda lalo yung ideya. Medyo dumami ang kailangan para sa proyektong wala man lang budget para mapatakbo. Pero ok na para sa shoot yung script. Nasolusyonan naman ng mga alternatibo ang mga bagay na pangkaraniwang pinagkakagastusan sa produksyon.

Nagpatawag ng meeting kaagad, unang pre-prod meeting ko ever. Pero di ako excited, keri lang. Mostly, task assignment lang ang ginawa ko. Tapos pagpapaliwanag ng proyekto at ang mga kondisyon dito, at pagdidiin na wala akong budget. Natuwa naman ako at may mga nagbukas loob na tanggapin ang proyekto ko kahit na walang hinihinging kapalit.

Lumipas ang mga araw, hindi makontak yung kaibigang kasamang nagpalawig ang ideya. Matagal din bago nagupdate ang mga itinalaga sa kanikanilang trabaho. Matagal. Pero, wala ako sa posisyon na mag-demand, yun ang nasa isip ko. Naghintay ako.

Hindi pumayag ang mga mananayaw mag-crossdress, resolution: mag-fatigue na lang. Walang santo, resolution: tanggalin ang eksenang may santo. Nakuha ko ang mga updates, mga ilang araw bago ang shoot. Nung mismong petsa, napagalaman ko ang hindi kaalaman ng mga nagasikaso sa mga proseso ng pagkuha ng venue sa ginusto kong lugar, resolution: gamitin ang opisina. Dumami ng dumami ang mga kulang para sa produksyon. Hanggang sa mismong ang isa sa mga gaganap sa pinakamahalagang role ang hindi makasisipot dahil sa isang emergency. Dun ko na iniatras ang produksyon.

Nahinto ang produksyon, medyo excited pa man din at nasa mood yung kinuha kong DOP, sayang. Nagpagabi ako, hindi ako napagalitan sa hindi ko ipinagpaalam na ilawang kinuha kaninang umaga. Walang galit.

Di ko maintindihan kung bakit di naginit ang ulo ko. Bukod sa inis, mas nalulungkot ako ngayon. Di ko alam kung para sa akin ba talaga ang proyektong ito at kung isa nga ba to sa mga dapat matuloy. Di ko na iniisip kung itutuloy ko pa o hindi. Wala akong iniisip ngayon.

High School Artik: Jeffrey's Ultimate Guide for Elementary Graduates Who Want to Study at Pinagbuhatan High School

This is another article that I originally wrote to our high school class section's now-defunct-official website. around 2006 or 2007 ulit.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Nung una, iniisip ko kung ito yung gagawin ko o yung tungkol sa mga noon time shows. Anyway, ito ang first guide sa para sa mga estudyanteng gustong magaral sa Pinagbuhatan High School. Hindi ko to ginawang primer kasi hindi lang kagandahan ang makikita sa school namin, marami pang iba. Mayroon akong isang dahilan kung bakit ko ginawa itong guide na 'to, para mailigtas ang mga estudyante sa pagsisisi at pag-ulit ng high school.

After ko mag-graduate ng elementary, iniisip ko sanang magaral sa Rizal High School, una halos lahat ng ka-barkada ko nung elementary dun nagaaral, kaya lang iniisip ko, mababa yung section ko dun kaya pumasok ako sa Pinagbuhatan High School. (Nung first year ko nakita yung masasabi kong t.l. ko. *korny*) Nung una feeling ko isa lang yung environment ng high school at elementary. Pero hindi. Meroong mga differences, ang security sa Pinagbuhatan High School, grabe, para ka nang nasa Malacañang Palace dahil sa sobrang higpit ng security. Hindi nakakalagpas ang long haired, colored hair, mga late comers, may deadly weapons, may marker pens, at iba pang bawal sa school. Nung first year ako, kinukumpis lagi yung marker pen kasi talamak dati yung crime na tinatawag na vandalism na madalas kino-commit sa mga banyo, student's chairs, dingding, at mukha ng mga teacher at estudyante na natutulog sa klase. Pero sa ngayon hindi na nanghahalungkat ng bag yung guard, kasi wala nang terrorist threat sa bansa(ano tingin nila sa 'min, terorista?)

Every monday, merong flag ceremony tuwing 7:00 ng umaga. Dati, lahat ng students na may pasok sa first shift ay pinapipila sa labas. Ngayon, kailangan pang maantala ang klase dahil 6:00 am ang simula ng klase, pero hindi na pinapipila sa labas ang mga estudyante. Yung iba pang information tungkol sa flag ceremony ay nandun sa "Plag Seremoni" portion ng "Da Klasrum."

Ngayon, tumungo naman tayo sa mga buildings. Yung school namin ay mayroon lang isang building. Isang VPE type building. Na nahahati sa 5 Phases. Iisa isahin natin ang mga yun.

*Phase I - dito madalas inilalagay ang classroom ng first year at third year na nasa pilot section(hi to Ms. Melanie Mae Sta. Ana ng III - Arsenic). Dito rin located ang computer rooms, dalawa ito kasi hindi kayang i-accomodate ng iisang room lahat ng computers.

*Phase II - dito naman located ang industrial arts room(first floor), AP coordinating center(second floor), at yung first laboratory room sa school(first school).

*Phase III - dito located ang Learning Resource Center ng school(second floor) na sa kasamaang palad ay kulang sa books (it's hard to believe but it's true). Wala pang insidente na nanyari sa 'kin na nagtulak sa 'kin upang mapalagi sa phase na 'to. Ewan ko ba parang meroong kakaibang, kakaibang, kakaibang,.......kakaibang something diyan na hindi ko maipaliwanag. Dito rin pala located ang Mathematics coordinating center(third floor) na madalas puntahan ng maraming magulang, ewan ko kung bakit.

*Phase IV - dito located ang canteen(the whole first floor) pero hindi ko ina-advice na dito kayo kumain kasi pagdating ng recess, mauubusan ka na ng time pagbili pa lang ng pagkain at paghanap ng pwesto kung saan ka kakain. Mas maganda kung magbaon ka na lang ng pagkain mo at dun mo kainin sa classroom ninyo, kaya lang sa classroom naman hindi ka makakaiwas sa mga kaklase mong buraot. Dito rin located ang boy scout room(sa dulo ng canteen sa left malapit sa hagdanan) I advice you, especially the boys na iwasan yung lugar na yon. Sa second floor naman located ang clinic kung saan meron din akong something different na feeling tuwing dadaan ako doon. Katabi nito yung property room, ito yung kinukuhaan ng libro every start ng school year at pinagsusulian tuwing end ng school year.

*Phase V - sa first floor located ang TLE coordinating center at ang practical arts room. Sa second floor, ang registrar's office at yung emis, dito naka-opisina ang principal at ang vice principals. Sa third floor naman located ang Filipino coordinating center. Sa fourth floor located ang classroom namin, katabi nito sa left ay isang potential laboratory. At sa fifth floor ay ang Audio Visual Room na madalas pagdausan ng seminars at contests.

Ito naman ang mga bagay na kailangan mong alalahanin sa pagpasok sa school na 'to:

About the teachers:
- iilan lang ang mabait na teacher na nagbibigay ng grade na as high as 91, kadalasan ang highest lang ay 87 at ang lowest ay 65 o di kaya'y blanko. Kahit pagsumikapan mo wala kang lusot dito kaya kung top 1 ka na nasa mid bracket, wag ka munang aasa na pag graduate mo ay makakapasok ka sa UP. Ang pagbigay nila ng grade sa mga pilot section, ayon sa narinig ko, ay pareho sa pagbibigay ng grade sa pinakalowest section. Meroon pa akong narinig, kani-kanina lang, mayroon daw isang teacher na kung magbigay ng grade ay parang bulagaan, de roleta, o di kaya'y kung maganda yung pangalan mo, maganda rin yung grade mo, sabi rin sa 'kin na madalas daw absent yung teacher na 'yun. Hindi ko siya kilala, pero ilan sa mga concerned students niya kilala ko.

About the activities:
- hindi ka makakaiwas sa mga activities, physical kadalasan. Hindi batayan dito ang religion, age, physical abilities, at sex sa paggawa ng mga nasabing activities. Lalo na sa isang bagay na tinututulan ko, yung CAT o Citizen's Advancement (originally "A" stands for "Army" ginawa lang advancement para hindi halatang ginagawa kang tuta na ipapadala sa hinaharap kung sakaling magka gyera) Training, para saan ba yun? Makatutulong ba 'yan upang mapakain ko ng sapat na kanin at ulam ang pamilya ko sa hinaharap? Makatutulong ba yan sa pagangat ng ekonomiya ng Pilipinas? Hahanapin ba yan 'pag nagpasa ako ng resume sa paghahanap ko ng trabaho? Sukatan ba yan ng pagkatao ng isang indibidwal? Ano nga ba ang dahilan ba't kailangan pag aralan 'yan? Ngayon July na at palaisipan pa rin kung bakit namin kailangan pag-aralan 'yan.

About the regulations:
- sa lahat ng bagay, dito ako humanga sa pamamahala sa school namin, mahigpit sila pagdating sa rules and regulations. Basta sundin ninyo na lang lahat ng nandun. Maraming limitations, lalo na sa porma. Pero di ba mas maganda kapag simple lang ang ayos?

About the students:
- sa parteng ito, kailangan mong magingat sa mga makikilala mo, lalo na kung nasa mid or lower bracket ka. Magingat sa mga nagyoyosi at umiinom ng alak. Meroon ding oras na nakaamoy ako ng second hand smoke ng ganja dun sa school noong christmas party. Magingat kayo sa mga tao at mga bagay na ganun, para na rin sa ikabubuti ninyo. Pag sinuway ninyo 'to, hindi na kayo tatanda, kasi mamamatay kayong bata.

Sana naman nakakuha kayo ng kaunting tip para na rin sa ikabubuti ninyo. Ito lang ang pinakamatinong page sa website na 'to

High School Artik: Introduksyon sa Mundo ng mga Nerd

This was an article that I originally wrote for our high school class section's now-defunct-official website. Halata naman siguro sa artikel na to na isa akong Bob Ong wanna-be years ago, haha, this was, 2006 I think. Old times. haha

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Nagtanong kahapon si Sir Abrenilla kung ano ang tawag sa mga katutubo ng Baguio, kasi yung ka-chat niya kahapon ganon. Sabi ko Ifugao. Sabi naman ng kuya ko aeta. Ibig sabihin lang nagkamali ako ng pagkakasabi ng sagot. Mahirap talaga kapag matalino, laging tinatanungan. Kahit mali ang sinasabi, sinasangayunan sa kadahilanang nabibilang sa pilot section.

Ganyan yung problema namin sa section namin, laging napagtatanungan. Sabi nga nung kabilang section masyado raw kami seryoso sa pagaaral at wala na raw kaming panahon maglibang. Napagkakamalan din kaming nerd. Oo, nerd.

N-E-R-D, "Nerd". Yun yung klase ng tao na hindi nakakahinga, hindi nakakakain, hindi nakakatulog, hindi mapakali, hindi makatae, at hindi masaya habang hindi siya nakakapagaral sa buong araw niya. Sa mga tv shows at pelikula, ang description sa kanila, eh yung sa mga lalaki naka tucked in yung shirt sa pantalon na meyroong belt na umiipit sa damit, hindi nagaayos ng buhok; kung nakaayos naman ay may pomada o kaya'y gel na nakasuklay patungo saan mang direksyon sa kaliwa man o sa kanan. Nakasalamin din sila sa mga pelikula, ewan ko lang kung bakit, lahat ba ng nerd may myopia o presbyopia? Sa mga babae naman, nakasalamin din, at yung ayos ng buhok ay nakatirintas na katulad ng buhok ni Dave Grohl nung ginaya niya si Britney Spears. Madalas din sa mga pelikula na ang mga nerd yung walang kaibigan, kung meron man e yung kauri lang nilang nerd. Sila rin yung mga napagti-tripan ng mga "cool" na karakter sa pelikula. Kaya kadalasan ang ending ng mga ganoong pelikula e bumubuo ng isang club yung mga nerd, sa umpisa kaunti lang, hanggang sa dumami at bumuo ng isang army ng mga nerds na magsasagawa ng nerd invation.

Kaya kami napagkakamalang nerd e dahil hindi kami sumasali ng extra curricilar activities at mas iniintindi pa namin ang academics (Teka ano bang alam nila sa 'min, first grading pa lang ah!). Dahil sa mga maling akala nila sa amin, muntik na naming panindigan ang pagiging nerd. Pero hindi namin kaya, ewan ko, tinatawag siguro kami ng katam sa bawat pagkakataong susubukan namin. Saka hindi namin kayang sundin yung code of ethics ng pagiging nerd. Pero meroong ilan na ganun sa 'min. Yun bang tipong umiiyak kapag hindi nakagawa ng assignment o hindi natawag sa recitation. Ilang beses na nangyari yung mga insidenteng yun, sa awa ng Diyos hindi ako damay sa mga ganon ng mga kaklase ko.

Sabi ko nga na may mga nerd din sa amin. Me iba ibang uri niyan, heto sila:

1. Mabokang nerd: sila yung mga nerd sa amin na panay ang recite. Sila ang kadalasang nakakakuha ng matataas na grade. Sila rin yung maiiingay at mainitin ang ulo. Kadalasan sa kanila babae. Sila yung kadalasang tumatakbo para sa student's council at kadalasang class officer. Isang halimbawa niyan ay si _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _.
2. Ballpen nerd: sila naman yung mga tahimik. OO tahimik, maniwala kayo meron pang taong mabibuwisit ka dahil sa sobrang katahimkan niya. Hindi sila madalas mag recite pero mas mataas sila sa written outputs at sa tests. Sila rin yung uri ng tao na kapag tinanong mo e dalawa lang ang sagot. Tango = Oo. Iling = Hindi.
3. Semi-nerds: mga 40% ng mga kaklase ko ganito. Sila yung mga maporma, marunong mag enjoy, at masayahin. Pero stable na mataas naman yung grade. Sila rin yung kadalasang napapagalitan ng teacher dahil sa kakulitan.
4. Bookworm: itong class na 'to eh laganap sa lahat ng klase ng pagkanerd. Isa ako sa example nito kapag sinisipag. Sila yung mga klase ng tao na lahat ay babasahin mula sa pamphlet, magazine, comics, novels, encyclopedia, hanggang sa bible.
5. Supernerd: siya yung uri ng nerd na talagang kuhang kuha ang description ko ng pagkanerd at sinusunod ang code of ethics ng pagkanerd. Madalas na nagiging class valedictorian.
6. Faculty Room Nerd: sila yung mga hindi nagaaral, walang alam, walang silbi sa lipunan, at ang alam lang ay magsalita ng maganda at pumuri ng mga teachers. Kahit sinasabi ng mga teacher na walang palakasan sa klase niya, wala silang lusot dito. Sila rin yung uri ng nerd na hanggang sa report card lang ang pagkanerd, sila rin yung madalas na kinukumusta kung sakaling maging istudyante ng teacher yung kapatid nito. In short sipsip, slurpee, o lamok. Wag ninyo na lang akong isusumbong kasi sa pagkakaalam ko, isang tulad nito ang nagkaroon ng isang mataas na posisyon sa school natin. Si ano yun e, si _ _.

Sa section namin, laganap ang lahat ng klase ng pagkanerd, pwera siguro yung example no 5, ay hindi meron pala si _ _. Pero sana sa susunod hindi na kami pagtanungan ng maraming tao kasi hindi naman kami facts machine na eksakto yung lahat ng sinasabi, minsan may fiction din, at kadalasan ng sinasabi namin mali, maniwala kayo kadalasan ng sinasabi namin mali. Kaya hindi mo rin masasabi na lahat ng nakatype dito ay tama. (Bwahahahahahaha............)

I was a better writer then, (I think)

a blog post I recovered from my old blogsite, pasensya sa ilang grammar failz.:

-----------------------------------------------

posted November 30, 2007

There's a lot of things going on in my life that I almost forgot what to think about first. Just yesterday, Sen. Trillanes established a standoff at the Manila Peninsula there in Makati, together with Brig.Gen. Lim of the AFP, and a Bishop whom I forgot what his name was. I've found about this news very late, it was, I think, around 2:30 in the afternoon then of November 29, and I haven't taken my lunch yet.

3:00 pm, I was on my way to my alma mater, Pinagbuhatan High School, to meet a friend who was the reason why I cancelled all my recently planned activities that I am suppose to do that day for some shallow reason. There's also one thing that I've found out from dropping by there, the field trip was cancelled due to the teacher's petition on some issues related to a corruption-sort-of-thing accused to the principal. If you're from Pinagbuhatan High School, probably you know who am I talking about.

By that time then, I talked to Ma'am Leano, who was a very kind and good teacher by the way, she said that finally, finally the school's publication is ready to release another issue. From my observation on my alma mater's situation, probably this new issue will not be a kind of typical high school newsletter which only talks about school events, contests, achievements, and all the favorable high school craps that I've been taking from the past issues of the publication. I presume, this up-coming issue would be a bit more contemporary, and a bit bolder, a deeper approach on what a student publication must be.

It was almost 5 pm when I left my former school. And it was the only time that I have taken a full meal since breakfast. Upon eating my meal, I was watching a very interesting and entertaining TV drama called "Krisis sa Makati". Which starred the PNP, the AFP, the Magdalo soldiers, the Standoff heads (Trillanes, Lim, etc.), and the Media men and women who serves as the umpires who stand off between the magdalo and the governmant forces.

There is only one thing that I have noticed while watching the standoff on TV, the military was trying to impress (or more or less threaten) the people through their vulgar display of power. Which what I thought was meaningless. I mean, what's the point of forcing a tank to enter the building when their enemy is almost unarmed. It's just some bullshits that the military is fond of showing off.

The media, who stood there from the start to the beginning of the crisis trying to do their jobs were treated very well by the magdalo troops as if they are a part of the company. Yet, the military, who suppose to protect them as civilians, treated them as harsh as they treat the other criminals. Why in Satan's ass do they have to do that?! They're just there to do their job as broadcasters, yet this military men are not doing theirs.

At the first time I saw this commotion broadcasted live on TV, I only said, "what the hell is happening in this world?" But watching it thoroughly for hours without commercial breaks, I realized that, this TV show is better than Zaido.